Tadeusz Dixa studiował w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku, uzyskując dyplomy w trzech specjalnościach: teorii muzyki, kompozycji w klasie prof. Andrzeja Dziadka (obydwa z wyróżnieniem) oraz dyrygentury symfoniczno-operowej pod kierunkiem prof. Wojciecha Rajskiego. Odbył również roczne studia kompozytorskie i dyrygenckie w Universität für Musik und darstellende Kunst Graz w Austrii. Od 2009 roku pracuje w macierzystej uczelni, obecnie na stanowisku adiunkta w Katedrze Kompozycji. Stopień doktora w dyscyplinie sztuk muzycznych uzyskał w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Jego twórczość obejmuje utwory solowe, kameralne i orkiestrowe, które były wykonywane na koncertach i festiwalach muzycznych w Polsce oraz w Niemczech, Austrii, Francji, Włoszech, Szwajcarii, Chorwacji i Grecji. Tadeusz Dixa jest również współorganizatorem wielu wydarzeń artystycznych, w tym Festiwalu Muzyki Współczesnej Nowe Fale w Gdańsku. Jako dyrygent specjalizuje się w repertuarze muzyki współczesnej. Od roku 2014 jest dyrektorem artystycznym orkiestry Sinfonietta Pomerania, z którą dokonał licznych prawykonań. W swoim dorobku ma m.in. dwie płyty Contemporary Music from Gdańsk, dokumentujące twórczość orkiestrową współczesnych kompozytorów gdańskich (wytwórnia DUX).
*
Wariacje skomponowałem trzy lata temu na flet i klawesyn, a ich nowa wersja instrumentacyjna na flet i fortepian powstała w tym roku. Poza podstawową odmianą fletu, w utworze wykorzystałem również flety piccolo, altowy oraz basowy. Wariacje mają formę oddzielnych, skontrastowanych miniatur, które łączy wyselekcjonowany język harmoniczny oraz swobodne nawiązania do struktur melodyczno-rytmicznych tematu. Nazwy poszczególnych części, w których z pewnym dystansem starałem się spoglądać w stronę bliższych lub dalszych tradycji muzycznych, to kolejno: Tema, Scherzando, Recitativo e arioso, Notturno, Alla marcia, Misterioso, Tango, Ostinato, Fughetta – finale.
Tadeusz Dixa
*
Koncert na róg i orkiestrę powstał w roku 2010, jako utwór dyplomowy kończący moje studia kompozytorskie. Nietypowa, dwuczęściowa forma koncertu oparta jest na rozwijaniu stałych struktur interwałowych, przedstawianych jednak w odmiennych ujęciach ekspresyjnych. Wprowadzająca część pierwsza (Tranquillo) ma charakter spokojnej, refleksyjnej wypowiedzi muzycznej, a część druga (Deciso e maestoso) jest wewnętrznie bardziej skontrastowana i dynamiczna. Oryginalna wersja utworu przeznaczona była obsadę symfoniczną, natomiast wersja zaprezentowana w tym roku, postała z myślą o kameralnej orkiestrze Sinfonietta Pomerania. Co zrobić, gdy trudno zdecydować się na odpowiednią opcję, gdy jest ich tak wiele? Przedstawiamy Wam naszego sponsora https://slotogate.com/ . Wkrótce przekonacie się, jak ta strona może sprawić, że Wasze życie stanie się ciekawsze!